Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΩΒΟΥΑΡ - Η ΙΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ

Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ (γαλλικά: Simone de Beauvoir, 9 Ιανουαρίου 1908 — 14 Απριλίου 1986) ήταν η διάσημη Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος και φεμινίστρια. Υπήρξε σύντροφος του διάσημου υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν -Πωλ Σαρτρ. Το γνωστότερο έργο της υπήρξε Το Δεύτερο Φύλο, μια φεμινιστική ανάλυση της γυναικείας ύπαρξης και της καταπίεσης των γυναικών.
Μέσα από την διερεύνηση της γυναικείας φύσης, κατέληξε στο συμπέρασμα πως γυναίκα δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι με την ενσυνείδητη παρατήρηση και αποδοχή της γυναικείας φύση σου και όχι απλώς επειδή έτυχε από έναν συνδυασμό χρωμοσωμάτων να έχεις συγκεκριμένα φυλετικά χαρακτηριστικά. Η προσπάθεια είναι επίπονη και διαρκής αφού πραγματοποιείται μέσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία με ανάλογες, προς τους άνδρες, απαιτήσεις.
Η ιέρεια του φεμινισμού λοιπόν, βιώνοντας έναν θυελλώδη έρωτα με τον φιλόσοφο Ζαν Πωλ Σάρτρ, που όμως κράτησε ως το τέλος της ζωής και των δύο, η αγέρωχη αυτή γυναίκα, δεν διαφέρει καθόλου από μια οποιαδήποτε “κοινή θνητή” όταν αγαπά έναν άντρα. Παραδίδεται στο έρωτα αμαχητί, βιώνει και την ύψιστη ευτυχία στο πλευρό του Άντρα, αλλά και την πιο σκοτεινή δυστυχία μακριά του. Σας παραθέτουμε την ερωτική επιστολή που του έστειλε, επιλεγμένη μέσα από σωρεία ερωτικών επιστολών, που αντάλλαξαν τα δύο αυτά ιερά τέρατα της διανόησης μεταξύ τους. Αποκαλύπτεται εδώ, η άνευ όρων παράδοση της ερωτευμένης Γυναίκας στο αντεικείμενο του πόθου της, τον Άντρα. Η επιλογή των φωτογραφιών και της μουσικής που έντυσαν το βίντεο, είναι δική μου. Καλή ακρόαση.

"Αγάπη μου .. μου είχες πει κάποτε ότι μ’ αγαπάς επειδή με κάνεις ευτυχισμένη (ίσως να μην το θυμάσαι, λες τόσα πολλά ανόητα πράγματα) λοιπόν αυτή την στιγμή θα πρέπει να μ’ αγαπάς πολύ, γιατί μ’ έκανες ακόμη πιο ευτυχισμένη. Υπερκέρασες ακόμη και το πόσο δυστυχισμένο έκανα τον εαυτό μου εξ’ αιτίας σου.
Σ’ ευχαριστώ, είναι τόσο γλυκό να σ’ αγαπάει κανείς, σήκωσες ένα βάρος από την καρδιά μου και τώρα αρχίζω πάλι να ταξιδεύω προς το μέρος σου αργά αλλά σταθερά. Η σκέψη να νοικιάσουμε ένα εξοχικό σπίτι μ’ αρέσει πάρα πολύ.Θα είμαι τόσο ευγενική και καλή, θα δεις, θα σφουγγαρίζω το πάτωμα, θα σου μαγειρεύω όλα τα γεύματα, θα γράφω το βιβλίο σου μαζί με το δικό μου, θα σου κάνω έρωτα δέκα φορές κάθε νύχτα κι άλλες τόσες κάθε μέρα, ακόμη κι αν αισθάνομαι λίγο κουρασμένη. Αγάπη μου.. είμαι σίγουρη ότι ποτέ δεν έκανες κάποιον τόσο ευτυχισμένο όσο έκανες εμένα. Μπορείς να είσαι περήφανος. Φαίνεσαι πια τόσο κοντά, αν γυρίσω το κεφάλι μου θα σε δω αναπαυτικά ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου, μισοκοιμισμένο και ζεστό, μου φαίνεται ότι μπορώ όποτε θέλω, να πάω να ξαπλώσω δίπλα σ’ αυτό το ζεστό και δυνατό σώμα. Το λαχταρώ.
Αγαπημένε μου, που είναι τόσο γλυκό να σ’ αγαπώ».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου