"Εδώ σ' αυτούς τους άγονους βράχους, που έγιναν παλάτια για χιλιάδες ασκητές, έμαθαν οι ορθόδοξοι μοναχοί να είναι σοφοί στη σκέψη και ταπεινοί στο φρόνημα" (περισσότερο φωτογραφικό υλικό στην σελίδα με τίτλο Μετέωρα).
Ένα μικρό oδοιπορικό ξεκίνησε αναπάντεχα πριν δύο μέρες, λίγες μόλις μέρες πριν το Πάσχα στα Μετέωρα. Λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσει κανείς στην πόλη της Καλαμπάκας θα δει στο βάθος να υψώνονται αγέρωχοι και περήφανοι για την ιστορία τους οι βράχοι των Μετεώρων. Το μόνο βέβαιο είναι ότι εξ αρχής δεν κατανοεί κανείς το μεγαλείο της φύσης που άρρηκτα συνδέθηκε αργότερα με το μεγαλείο του ανθρώπου.
Η ιστορία τους αλλά και η δημιουργία αυτών των ιδιόρρυθμων βράχων ξεκινά κατά την τριτογενή, σύμφωνα με τους επιστήμονες περίοδο, πριν από εξήντα εκατομμύρια χρόνια, όταν η Καλαμπάκα η σημερινή δεν υπήρχε και στην θέση της ήταν μια λιμνοθάλασσα. Αυτά τα νερά έκαναν άνοιγμα και χύθηκαν στο Αιγαίο πέλαγος κι έτσι αποκαλύφθηκαν οι βράχοι αυτοί, 1000 στο σύνολό τους, που δημιουργήθηκαν από απολιθωμένα όστρακα και αυτό μπορεί κάποιος να το καταλάβει από την πλήρη έλλειψη βλάστησης πάνω σε αυτούς.
Τα Μετέωρα δεσπόζουν πάνω από την πόλη με τους γελαστούς και φιλόξενους κατοίκους. Ακόμη κι όταν δεν το θέλεις, έτσι ασυναίσθητα τραβούν το βλέμμα του επισκέπτη. Η πόλη εκτείνεται κατά μήκος του Πηνειού ποταμού (στις αρχές του) σε μια κοιλάδα και αριθμεί περίπου 30.000 ψυχές. Όμορφη πόλη η Καλαμπάκα αν και αδικημένη διότι συνήθως αποτελεί το πέρασμα του επισκέπτη για τον κυρίως προορισμό: Τα Μετέωρα και τα μοναστήρια τους.
Τα παράξενα αυτά βράχια κατοικήθηκαν μέσα στο βάθος των χριστιανικών αιώνων από μοναχούς με ισχυρή θέληση για ασκητισμό και ακλόνητη πίστη στον Θεό. Αρχικά περίπου τον 12ο αιώνα, υπήρξαν εκεί οι λεγόμενοι Αναχωρητές, που εγκαταλείποντας παντελώς τα εγκόσμια αλλά και την κοινοβιακή ζωή των μοναστηριών, θέλησαν να δοκιμάσουν την πίστη τους πάνω σε αυτά τα γυμνά βράχια, φτιάχνοντας σκήτες μέσα στις εσοχές τους.
Αργότερα κατά τον 14ο αιώνα ο Αθανάσιος από το Άγιον Όρος ίδρυσε την πρώτη Ιερά Μονή που λειτουργούσε πλέον οργανωμένα.
Το ανεβοκατέβασμα των μοναχών από και προς τα μοναστήρια γινόταν με το δίχτυ. Τώρα πια είναι σχετικά εύκολα προσβάσιμα αρκετά τα οποία εξακολουθούν να λειτουργούν, ενώ πολλά είναι εγκαταλελειμμένα. Το δίχτυ σε μερικές περιπτώσεις όπως μπορεί κανείς να διακρίνει, έχει αντικατασταθεί με πιο σύγχρονα μέσα.
Το μέρος αυτό, το μοναδικό σε ολόκληρο τον πλανήτη δεν ξεχωρίζει για την φυσική του ομορφιά αλλά αποτελεί και ένα σύμβολο πίστης, θέλησης και ανθρώπινης δύναμης.
Χαίρομαι που αντίκρισα αυτό το μαγευτικό μέρος της πατρίδας μας και προσμένω το επόμενο οδοιπορικό μου. Άλλωστε, για να παραφράσω τον αγαπημένο μου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, τα πιο όμορφα ταξίδια είναι εκείνα που δεν έχουμε κάνει ακόμα...
ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΝΑ ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ
ΜΕΤΕΩΡΑ - ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ (ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου