Κανείς να μην του δώσει κανενός σπιτιού κλειδί
τί αυτός δεν είναι ξένος, είν' οχιά φαρμακερή
Κανείς τραπέζι στον καταχτητή μη στρώσει,
ούτε σκαμνί, ούτε κρεβάτι να ξαπλώσει.
Και κρύψτε κάθε τι που δεν είναι φωτιά
χύστε το γάλα απ' το σταμνί και θάψετε κάθε μπουκιά
Πρέπει αυτός "βοήθεια!" να φωνάξει
και μόνη απόκριση απ' όλους: "να πλαντάξει!"
Πρέπει να τρώει χώμα και μες στη φωτιά να ζει,
κανένα έλεος σε δικαστήριο να μη βρεί.
Η πόλη σας κι απ' τη μνήμη να χαθεί παντοτινά,
κενό να βλέπει μόνο η ματιά του, και στα πόδια του ερημιά.
ωσάν ποτέ, στον τόπο αυτό χορτάρι να μη φύτρωσε.
Σύρε, λοιπόν, κατάστρεψε και λύτρωσε!
Έτσι, όλοι οι "θριαμβοι" γίνονται ντροπές
κι οι νίκες, θάνατος για τους καταχτητές.
  
του Μπρέχτ, από ένα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο "Μπρεχτ και Χίτλερ", μετάφραση Μ. Πλωρίτη.