ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ !!!!!

Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι ταυτόχρονα και η επέτειος του μυστηριώδους θανάτου 

του Αλέκου Παναγούλη. Εκτός από μέρα εκδηλώσεων είναι και ημέρα μνήμης...Καλό μήνα λοιπόν!!!!

ΒΙΝΤΕΟ ΑΝΝΑ ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ

Ένα γεγονός που συνδέεται με την Πρωτομαγιά και έχει ιστορικές και πολιτικές προεκτάσεις είναι ο χαμός του Αλέκου Παναγούλη, ενός από τους κορυφαίους αγωνιστές ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967.
Την Πρωτομαγιά του 1976, ο Αλέκος Παναγούλης, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με την ηρωική πράξη της απόπειρας δολοφονίας του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου, βρήκε τον θάνατο σε ένα περίεργο αυτοκινητιστικό δυστύχημα, τα αίτια του οποίου παραμένουν μέχρι σήμερα αδιευκρίνιστα.

Η 1η Μαϊου δεν είναι αργία είναι απεργία

Καλό και αγωνιστικό μήνα!!!!

Η 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας (Σοσιαλιστικής) Διεθνούς στις 20 Ιουλίου 1889 στο Παρίσι, εις μνήμην των θυμάτων του μακελειού του Σικάγου την Η 1η Μαΐου, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Α.Ν. 380/68, αποτελεί υποχρεωτική αργία, όταν κηρύσσεται ως τέτοια με απόφαση του υπουργού Απασχόλησης, διαφορετικά εντάσσεται στις προαιρετικές αργίες. Για το εργατικό κίνημα και τους εκπροσώπους του είναι απεργία.1η Μαΐου του 1886, όταν η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διεκδικούσαν οκτάωρη εργασία και καλύτερες συνθήκες δουλειάς.

ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ  ...

Στην απεργία συμμετείχαν περίπου 350.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια, ενώ στην πορεία-διαδήλωση του Σικάγου πήραν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι.

Η πρωτομαγιάτικη απεργία του 1886 είχε ως αποτέλεσμα να κερδίσουν το 8ωρο 185.000 εργάτες και να μειώσουν το χρόνο εργασία τους από δώδεκα σε δέκα ή και εννέα ώρες, τουλάχιστον άλλοι 200.000 εργάτες. Επίσης, σε πολλές περιοχές αναγνωρίστηκε η ημιαργία του Σαββάτου, ενώ αρκετές βιομηχανίες σταμάτησαν την κυριακάτικη εργασία.
Η πρώτη ελληνική κινητοποίηση για την εργατική Πρωτομαγιά πραγματοποιήθηκε το 1893 από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη που ιδρύθηκε στις 20 Ιουλίου 1890 και εξέδιδε την εφημερίδα «Σοσιαλιστής». Περίπου 2000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο (την Κυριακή στις 2 Μαΐου, αφού η Πρωτομαγιά ήταν Σάββατο και εργάσιμη ημέρα) και διαδήλωσαν υπέρ της οκτάωρης εργασίας, της καθιέρωσης της Κυριακής ως αργίας και της κρατικής ασφάλισης για τα θύματα εργατικών ατυχημάτων.


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1936

Σαράντα χιλιάδες περίπου καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, του Βόλου, της Ξάνθης, της Δράμας και της Καβάλας συμμετείχαν σε απεργία την Πρωτομαγιά ζητώντας την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης. Σε απεργία αλληλεγγύης είχαν κατέβει και οι αυτοκινητιστές οι οποίοι είχαν στήσει στην Εγνατία οδοφράγματα για να προστατευτούν.
Στις 9 Μαΐου οι χωροφύλακες άρχισαν επιθέσεις στις συγκεντρώσεις των απεργών χτυπώντας «στο ψαχνό». Πρώτος έπεσε νεκρός ο Τάσος Τούσης και ακολούθησαν άλλοι τέσσερις. Αντί για σημαίες υψώνονταν μαντίλια βουτηγμένα στο αίμα. Οι διαδηλωτές φώναζαν: «Κάτω οι δολοφόνοι, να φύγει η κυβέρνηση Μεταξά». Λίγο πιο πέρα οι χωροφύλακες πυροβολούν άοπλο πλήθος. «Απολογισμός»: 20 νεκροί, 300 τραυματίες. Το απόγευμα γίνεται νέα διαδήλωση, τη νύχτα η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις από τη Λάρισα και τέσσερα αντιτορπιλικά. 

ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΟΙΞΗ......

Είναι υπέροχη η θάλασσα την άνοιξη, ήρεμη χωρίς την βουή και την πολυκοσμία, όμορφη, με χρωματισμούς που σε κάνουν να χαμογελάς αυθόρμητα με την απαράμιλλη ομορφιά της...σχεδόν τα χάνεις.... Πολλές φωτογραφίες από το εξαίσιο αυτό όνειρο, στην σελίδα του blog, "Ηγουμενίτσα"

ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ - Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΦΥΠΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ 

ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΝΑ ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ

Ἐλάχιστα γνωρίζουμε γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Ἀρχίλοχου, κι αὐτὰ ἀβέβαια. Ἡ γέννησή του τοποθετεῖται γύρω στὸ 680 π.Χ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Πάρο. Ὁ πατέρας του, κάποιος Τελεσικλῆς, ἦταν ἀριστοκράτης καὶ ἡ μητέρα του Ἐνιπῶ, δούλα. 
Ὁ Ἀρχίλοχος πέρασε τὴ ζωή του μέσα στὴ φτώχεια. Ἐργάστηκε σὰν μισθοφόρος, συμμετέχοντας στὶς ἐπιδρομές ποὺ συντάραξαν τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, στὴ διάρκεια τοῦ 7ου π.Χ. αἰώνα. Φαίνεται πῶς προσπάθησε νὰ δημιουργήσει οἰκογένεια μὲ κάποια Νεοβούλη. 
Για την γυναίκα αυτή είναι γραμμένο το ποίημα αυτό. Ἐπινόησε τὸν ἴαμβο καὶ τὴν ἐπωδό, ἐπιφέροντας σημαντικὲς τεχνικὲς ἀλλαγὲς στὸ ἡρωϊκὸ ποιητικὸ ἰδίωμα ποὺ κυριαρχοῦσε μέχρι ἐκείνη τὴν ἐποχὴ. Στὴν πραγματικότητα ὁ Ἀρχίλοχος εἶναι τρεῖς ἑκατοντάδες ἀποσπάσματα καὶ ὁρισμένα στοιχεῖα ἀνεπιβεβαίωτα. Πρόκειται γιὰ ἕνα πρόσωπο σκιὰ ποὺ κινεῖται πίσω ἀπὸ σημαντικὴ ποίηση.

Ο Αρχίλοχος είναι ο πρώτος Ευρωπαίος ποιητής που έστρεψε την ποίηση στον εσωτερικό άνθρωπο, στο «εδώ» και στο «τώρα», αποσπώντας την από τις ατέρμονες περιπλανήσεις του έπους στη μυθική παράδοση και στις ευκλεείς πράξεις των ηρώων. 
Είναι ο πρώτος ποιητής που κατόρθωσε να αποδεσμευθεί από την τεράστια ποιητική κληρονομία του επικού κόσμου, ενώ βρισκόταν άμεσα κάτω από την επίδραση του –χρονικά και ποιητικά. Με τον Αρχίλοχο έχουμε την πρώτη αποφασιστική τομή στην αρχαία ποίηση. Ο ποιητής ερμηνεύει την ανθρώπινη μοίρα, που είναι και προσωπική του μοίρα, και βλέπει τις λεπτομέρειες που συνιστούν την πολύμοχθη ζωή του ανθρώπου. 
 Ο Αρχίλοχος, όταν ομιλεί για τον έρωτα, ομιλεί πάντοτε για τον άτυχο έρωτα, που δεν τον παρουσιάζει περιγραφικά, αλλά ως έντονο και οδυνηρό βίωμα. Αυτή είναι τώρα η νέα γλώσσα της ποίησης και η νέα θέαση του βιώματος.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Σαν σήμερα, το 1922, γεννήθηκε ο μεγάλος μας ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. 
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια να εξοριστεί από το 1947 έως το 1951. 
«Γι’ αυτό σου λέω.
Μην κοιμάσαι: είναι επικίνδυνο.
Μην ξυπνάς: Θα μετανιώσεις.»

Πέθανε το Οκτώβριο του 1988 μετά από αφοσίωση στην ποίηση και στην ιδεολογία του, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στα Ελληνικά γράμματα. Η ποιητική του τέχνη διδάσκεται σε Πανεπιστήμια της χώρας όπως και στην Φιλολογία Ιωαννίνων.

Ο Τάσος Λειβαδίτης ήταν τόσο αφοσιωμένος στην ποίηση ώστε όσα ποιήματα του έστελναν «τα διάβαζε όλα ως το κόκαλο και όσο μεγαλύτερη αξία τους έβρισκε, τόσο την αναγνώριζε και τη διακήρυσσε». Και παρακάτω: «άσκησε την κριτική με διεισδυτική ευαισθησία, με στοχασμό που δεν κατέληγε σε κάποια κανονιστικότητα, με άνοιγμα σε όλους τους τρόπους της ποίησης και αγάπη για όλους τους ποιητές, χωρίς εύνοιες και πατερναλισμούς». (Τίτος Πατρίκιος, φίλος του) 

ΤΑ ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΑΣΟς ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΝΑ ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ

ΕΦΥΓΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

Χωρίς πολλά σχόλια, χωρίς πολλά λόγια αφού ποτέ δεν του άρεσαν, αποχαιρετάμε τον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή μας. Από σήμερα η μουσική θα είναι πιο φτωχή χωρίς αυτήν την γνήσια λαϊκή και ελληνική φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου. 

Αντίο Δημήτρη...Αντίο Άνθρωπε...Αντίο αγωνιστή της ζωής...

ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΝΑ ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Από την πόλη Νιπούρ της Σουμερίας, στο σημερινό Ιράκ, γύρω στο 2500 π.Χ. προέρχεται το αρχαιότερο ερωτικό ποίημα του κόσμου, που ανακαλύφθηκε σε ανασκαφές στα μισά του 20ου αιώνα. Το πινάκιο ήταν φτιαγμένο από πηλό και χρονολογείται περίπου στο 2037 π.Χ. Θεωρείται λοιπόν το αρχαιότερο ερωτικό ποίημα που έχει βρεθεί ποτέ. Το έργο έχει εκτεθεί ήδη σε διάφορα μουσεία του κόσμο.


ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΛΑΟ ΤΩΝ ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ
Ο Σουμεριακός πολιτισμός ήταν ο πρώτος υψηλού επιπέδου πολιτισμός. Οι Σουμέριοι είχαν αναπτύξει τη γεωργία, τη ναυτιλία και το εμπόριο, και ένα σύστημα λογιστικής. Σημαντικά επιτεύγματα είναι η επίλυση των συγκρούσεων των τοπικών κοινωνιών για το πόσιμο νερό, τα κτήματα και η ρύθμιση του εμπορίου.

Οι Σουμέριοι είχαν μια ανεπτυγμένη μυθολογία. Σημαντικό λογοτεχνικό έργο λογοτεχνίας που προέρχεται από αυτούς είναι το έπος του Γκιλγκαμές.

ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ 2500 Π.Χ.
ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΝΑ ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ

Το ποίημα λέει τα εξής:

Γαμπρέ, αγαπημένε της καρδιάς μου,

σαν το μέλι γλυκιά είναι η ομορφιά σου.

Λιοντάρι, αγαπημένο της καρδιάς μου με 

μάγεψες.

‘Ασε με να σταθώ τρέμοντας, μπροστά 

σου,

να σε αγγίξω με το χάδι μου.

Το χάδι μου είναι ακριβό,

πιο απολαυστικό είναι από την ομορφιά.

Σαν το μέλι με το γάλα.

Γαμπρέ, πες στη μητέρα μου,

θα σου δώσει λιχουδιές.

Στον πατέρα μου, θα σου δώσει δώρα.

Τη ψυχή σου να ζωντανέψω, ξέρω.

Γαμπρέ κοιμήσου στο σπίτι μας ως την 

αυγή,

τη καρδιά σου ξέρω πως να ευχαριστήσω.

Λιοντάρι κοιμήσου στο σπίτι μας ως την 

αυγή.

Εσύ, επειδή μ’ αγαπάς, κύριέ μου,

κύριε προστάτη μου, Σουσίν μου,

εσύ που ευφραίνεις τη καρδιά της Ενλίλ,

άγγιξέ με, με το χάδι σου.

Τελικά διαπιστώνουμε πως ο έρωτας είναι μια δύναμη διττή και αρχέγονη για όλους τους λαούς, για όλες τις εποχές...

ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

 Την Κυριακή του Πάσχα σε κάθε περιοχή τς ελληνικής περιφέρειας, πραγματοποιείται ένα παμπάλαιο έθιμο: το κάψιμο του Ιούδα. Είναι η αποτύπωση της άποψης του Έλληνα για την τύχη που πρέπει να έχουν πάσης φύσεως προδότες. 
Αλήθεια πόσες φορές δεν αισθανθήκατε την προδοσία κάποιου δικού σας ανθρώπου να κυριεύει την ζωή σας, να σας οδηγεί σε αδιέξοδο ή ακόμη και να σας καταστρέφει; Φαντάζομαι πολλές φορές. Άλλωστε για τον λόγο αυτό μας κάνει να υποφέρουμε τόσο πολύ. Διότι προέρχεται από κάποιον άνθρωπο που μέχρι την στιγμή της αποκάλυψης της προδοσίας, θεωρούσαμε "δικό"μας. 
Σήμερα λοιπόν είναι η ευκαιρία όλων των προδωμένων. Ας "κάψετε" λοιπόν μέσα σας τον όποιον Ιούδα σας προκάλεσε πόνο και δυστυχία, όποιον σας πρόδωσε κάποτε έτσι απλά. Με ένα φιλί. 

Κείμενο Άννα Ρεντζεπέρη

ΜΕΤΕΩΡΑ - ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΑΓΗΝΕΥΕΤΑΙ

"Εδώ σ' αυτούς τους άγονους βράχους, που έγιναν παλάτια για χιλιάδες ασκητές, έμαθαν οι ορθόδοξοι μοναχοί να είναι σοφοί στη σκέψη και ταπεινοί στο φρόνημα" (περισσότερο φωτογραφικό υλικό στην σελίδα με τίτλο Μετέωρα).

 Ένα μικρό oδοιπορικό ξεκίνησε αναπάντεχα πριν δύο μέρες, λίγες μόλις μέρες πριν το Πάσχα στα Μετέωρα. Λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσει κανείς στην πόλη της Καλαμπάκας θα δει στο βάθος να υψώνονται αγέρωχοι και περήφανοι για την ιστορία τους οι βράχοι των Μετεώρων. Το μόνο βέβαιο είναι ότι εξ αρχής δεν κατανοεί κανείς το μεγαλείο της φύσης που άρρηκτα συνδέθηκε αργότερα με το μεγαλείο του ανθρώπου. 

Η ιστορία τους αλλά και η δημιουργία αυτών των ιδιόρρυθμων βράχων  ξεκινά κατά την τριτογενή, σύμφωνα με τους επιστήμονες περίοδο, πριν από εξήντα εκατομμύρια χρόνια, όταν η Καλαμπάκα η σημερινή δεν υπήρχε και στην θέση της ήταν μια λιμνοθάλασσα. Αυτά τα νερά έκαναν άνοιγμα και χύθηκαν στο Αιγαίο πέλαγος κι έτσι αποκαλύφθηκαν οι βράχοι αυτοί, 1000 στο σύνολό τους, που δημιουργήθηκαν από απολιθωμένα όστρακα και αυτό μπορεί κάποιος να το καταλάβει από την πλήρη έλλειψη βλάστησης πάνω σε αυτούς. 

 Τα Μετέωρα δεσπόζουν πάνω από την πόλη με τους γελαστούς και φιλόξενους κατοίκους. Ακόμη κι όταν δεν το θέλεις, έτσι ασυναίσθητα τραβούν το βλέμμα του επισκέπτη. Η πόλη εκτείνεται κατά μήκος του Πηνειού ποταμού (στις αρχές του) σε μια κοιλάδα και αριθμεί περίπου 30.000 ψυχές. Όμορφη πόλη η Καλαμπάκα αν και αδικημένη διότι συνήθως αποτελεί το πέρασμα του επισκέπτη για τον κυρίως προορισμό: Τα Μετέωρα και τα μοναστήρια τους. 

Τα παράξενα αυτά βράχια κατοικήθηκαν μέσα στο βάθος των χριστιανικών αιώνων από μοναχούς με ισχυρή θέληση για ασκητισμό και ακλόνητη πίστη στον Θεό. Αρχικά περίπου τον 12ο αιώνα, υπήρξαν εκεί οι λεγόμενοι Αναχωρητές, που εγκαταλείποντας παντελώς τα εγκόσμια αλλά και την κοινοβιακή ζωή των μοναστηριών, θέλησαν να δοκιμάσουν την πίστη τους πάνω σε αυτά τα γυμνά βράχια, φτιάχνοντας σκήτες μέσα στις εσοχές τους. 

Αργότερα κατά τον 14ο αιώνα ο Αθανάσιος από το Άγιον Όρος ίδρυσε την πρώτη Ιερά Μονή που λειτουργούσε πλέον οργανωμένα. 

Το ανεβοκατέβασμα των μοναχών από και προς τα μοναστήρια γινόταν με το δίχτυ. Τώρα πια είναι σχετικά εύκολα προσβάσιμα αρκετά τα οποία εξακολουθούν να λειτουργούν, ενώ πολλά είναι εγκαταλελειμμένα. Το δίχτυ σε μερικές περιπτώσεις όπως μπορεί κανείς να διακρίνει, έχει αντικατασταθεί με πιο σύγχρονα μέσα. 

Το μέρος αυτό, το μοναδικό σε ολόκληρο τον πλανήτη δεν ξεχωρίζει για την φυσική του ομορφιά αλλά αποτελεί και ένα σύμβολο πίστης, θέλησης και ανθρώπινης δύναμης. 

Χαίρομαι που αντίκρισα αυτό το μαγευτικό μέρος της πατρίδας μας και προσμένω το επόμενο οδοιπορικό μου. Άλλωστε, για να παραφράσω τον αγαπημένο μου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, τα πιο όμορφα ταξίδια είναι εκείνα που δεν έχουμε κάνει ακόμα...

ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΝΑ ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ 

ΜΕΤΕΩΡΑ - ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ (ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ)

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΑΙ Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ

Λίγα ενδιαφέροντα βιογραφικά

Ο Κώστας Βάρναλης γεννήθηκε το 1883 στον Πύργο της Βουλγαρίας (τότε Ανατολικής Ρωμυλίας). Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή και πήρε μέρος στη διαμάχη για το Γλωσσικό Ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών. Το 1917 διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο Πειραιά, και το 1919 έφυγε με υποτροφία για μετεκπαίδευση στην αισθητική και τη νεοελληνική φιλολογία στο Παρίσι. Η εκεί παραμονή του σηματοδότησε την ιδεολογική προσχώρησή του στο μαρξιστικό διαλεκτικό υλισμό, καρπός της οποίας στάθηκε το ποίημα Προσκυνητής. Μετά την πτώση της κυβέρνησης Βενιζέλου η υποτροφία του διακόπηκε και ο Βάρναλης επέστρεψε στην Αθήνα, όπου στις αρχές του 1821 διορίστηκε καθηγητής στο Γ΄ Γυμνάσιο του Πειραιά. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου έγραψε στην Αίγινα Το Φως που καίει, που εξέδωσε ένα χρόνο αργότερα στην Αλεξάνδρεια με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας (δέυτερη αναθεωρημένη έκδοση πραγματοποίησε το 1933). Το 1922 δημοσίευσε επίσης τους Μοιραίους στο περιοδικό Νεολαία και τη Λευτεριά στο περιοδικό Μούσα. Το 1926 παύτηκε από τη θέση του ως καθηγητή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, αρχικά προσωρινά και στη συνέχεια οριστικά, με αφορμή ένα δημοσίευμα της Εστίας που δημοσίευσε ως παράδειγμα της αντεθνικής δράσης των μεταρρυθμιστών Παιδαγωγών ένα απόσπασμα από Το φως που καίει. Ο Βάρναλης στράφηκε στη δημοσιογραφία και έφυγε για τη Γαλλία ως ανταποκριτής της Προόδου. (Πηγή ΕΚΕΒΙ)

*** Πολλοί υπόστηρίζουν ότι γεννήθηκε το 1884 αλλά υπάρχει η δική του μαρτυρία στην εφημερίδα Ριζοσπάστης:  "Μερικοί θέλουν να με κάνουν ένα χρόνο νεώτερο, λέγοντας πως γεννήθηκα το 1884, ενώ εγώ γεννήθηκα το 1883". 

ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ

Το ποίημα "Οι μοιραίοι" είναι το δημοφιλέστερο του Βάρναλη και χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα καλύτερα δείγματα του νεοελληνικού λυρισμού. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μαύρος Γάτος" το 1922, χρονιά σημαδιακή για την εξέλιξη του ποιητή. Τότε ο Βάρναλης εκδίδει τη συλλογή "Το Φως που Καίει", με την οποία ξεκινάει η νέα του πορεία: να υπηρετήσει με την τέχνη του την αριστερή ιδεολογία.

Το ποίημα περιγράφει την αθλιότητα της ζωής των μοιραίων, δηλαδή των ανθρώπων εκείνων που έχουν αποδεχτεί την άσχημη μοίρα τους και δεν κάνουν τίποτα για να την αλλάξουν.

Παραθέτω το χειρόγραφο του ποιητή, ο οποίος αφιερώνει το ποίημα αυτό σε έναν φίλο του, τον Δημήτρη Χαριτάτο.

Κώστας Βάρναλης:  Οι Μοιραίοι

Μες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ'η παρέα πίναμ' εψες'
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αυγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Του ενός ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό'
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό'
στο Παλαμήδι ο γιός του Μάζη
κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το 'πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

Το ποίημα αυτό μελοποιήθηκε το 1964 από τον Μίκη Θεοδωράκη και ερμηνεύτηκε από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση σε μια μοναδική ομολογουμένως ερμηνεία. Αυτή η μελοποίηση έγινε με αφορμή του εορτασμού των ογδόντα ετών του Κώστα Βάρναλη. 

Το μόνο αδύναμο σημείο αυτής της μελοποίησης, είναι το ότι το ποίημα δεν τραγουδιέται ολόκληρο. Ο Μίκης Θεοδωράκης αναγκάστηκε να προβεί σε περικοπές λόγω χρόνου. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι το εξής:

Τον επόμενο χρόνο, το 1955, ο Χρήστος Χαιρόπουλος μελοποιεί κι αυτός τους Μοιραίους και μάλιστα καλεί τον Κώστα Βάρναλη και την σύζυγό του σπίτι του για να ακούσει το τραγούδι. Πράγματι αυτή η ηχογράφηση έγινε με την πολύ μελωδική και ζεστή φωνή του Γιάννη Μάνου. 

Το ύφος αυτού του τραγουδιού είναι πολύ διαφορετικό από το δωρικό στυλ του Θεοδωράκη και την αξεπέραστη ερμηνεία του Μπιθικώτση, αλλά έχει την αξία του λόγω αυτής της αντίθεσης της λυρικής μελωδίας με τον σκληρό ρεαλισμό των στίχων και των εικόνων του Βάρναλη. Πάντως έστω και με αυτόν τον τρόπο ο αριστερός Βάρναλης εισχώρησε στα αστικά σαλόνια της εποχής του.

Το παραθέτω αφού κατάφερα να το βρω μετά από αρκετή έρευνα, με δική μου οπτικοποίηση που ξεκινά με την αφήγηση του ποιήματος από τον ίδιο τον ποιητή. 

ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ - ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ - ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΙΡΟΠΟΥΛΟΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΟΣ

ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΝΑ ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ 

Δεν παραλείπω φυσικά να παραθέσω και την αρχική και πιο γνωστή μελοποίηση με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση σε απαγγελία του αξέξαστου Μάνου Κατράκη. 

ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ - ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ - ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ

Για το τέλος φύλαξα ένα ντοκουμέντο που αφορά τον Βάρναλη και την καριέρα του ως καθηγητή της Παιδαγωγικής Σχολής. Παύθηκε έπειτα από ένα δημοσίευμα στην Εστία, το οποίο είχε δώσει ένας καλοθελητής. 

Το κτήνος είναι και κωφόν.

 Στα χαρτιά του Βάρναλη βρέθηκε και ένα αντίτυπο από την πρώτη έκδοση του Φωτός που καίει, όπως το είχε δώσει στον πρωθυπουργό Μιχαλακόπουλο κάποιος καλοθελητής, γεμάτο υποτιμητικά και δήθεν αγανακτισμένα σχόλια, για να τιμωρήσει τον Βάρναλη. Ο Γ. Κατσίμπαλης, συγγενής του πρωθυπουργού, συνηγόρησε υπέρ του Βάρναλη, κι ο Μιχαλακόπουλος του έδωσε το επίμαχο αντίτυπο, κι αυτός το χάρισε στον Βάρναλη. Η φωτογραφία του εξωφύλλου, με τα χειρόγραφα σχόλια του εθνικόφρονα, όπως δημοσιεύεται στην έκδοση του Κέδρου:

Τα χειρόγραφα σχόλια λένε τα εξής:

Βάρναλης, καθηγητής εις την Παιδαγωγικήν Ακαδημίαν, δηλαδή την αυθαίρετον Σχολήν του Γληνού.

 Εάν επιθυμείτε και έχετε καιρόν αναγνώσατέ το όλον, αλλά πάντως αναγνώσατε τας σελίδας 40 (τελευταίον στίχον) 53 όπου υβρίζει την Παναγίαν, τέλος δε από της σελίδος 61 μέχρι τέλους.

 Το κτήνος αυτό είναι Βουλγαρικόν. Είναι και κωφόν. Εν τούτοις, επειδή είναι μαλλιαρόν, εν γνώσει των πίστεών του, το απέστειλαν δις ή τρις υπότροφον! (μαλλιαρός=δημοτικιστής)

Να σημειώσω ότι ο Βάρναλης ήταν πράγματι βαρήκοος, ενώ ο χαρακτηρισμός Βουλγαρικόν κτήνος μάλλον εννοεί το ότι ο Βάρναλης είχε γεννηθεί στην Ανατολική Ρωμυλία (και όχι ότι ήταν αριστερός μια και το 1925 δεν έλεγαν Βούλγαρους τους κομμουνιστές). Κατά τα άλλα, η εθνικοφροσύνη έσκιζε τα ρούχα της για τον εκτός των συνόρων ελληνισμό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Η Ευαγγελίστρια είναι η κεντρική εκκλησία της Ηγουμενίτσας και πολιούχος της. Σήμερα βροχερή η Κυριακή των Βαϊων. (Περισσότερα στην σελίδα ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ)

8/4/2011

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΤΣΕ

''Καλύτερα να πεθάνεις όρθιος παρά να ζήσεις γονατιστός'"                                    Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

1928 - 1967

• Γεννήθηκε σε αριστοκρατική οικογένεια στην Αργεντινή.
• Σπούδασε Εφαρμοσμένη Μηχανική στο Μπουένος Άιρες. Σπούδασε Ιατρική Επιστήμη. 
• Παντρεύτηκε δύο φορές. Απέκτησε τέσσερα παιδιά από την δεύτερη σύζυγό του την δασκάλα και επαναστάτρια του Φιντέλ Κάστρο, Αλέιντα Μαρτς.
• Λάτρευε την ποίηση, την φωτογραφία και την οικογένειά του.
• Δολοφονήθηκε με εντολή των Βολιβιανών αρχών και                   της Ουάσιγκτον.

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ CHE GUEVARA

CHE: Ο ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ

Η τρυφερότητα και το πάθος του για την σύζυγό του Αλέιντα, είναι κάτι που και η ίδια στο βιβλίο της για την ζωή της με τον Τσε περιέγραψε λεπτομερώς. Παραθέτω μόνο επιστολή που της έστειλε, όσο κρυβόταν μεταμφιεσμένος σε έναν ηλικιωμένο άντρα εξήντα ετών, για να μην αναγνωρίζεται. 

«Μοναδική μου,

Θα μπορούσα να σου πω ότι μου λείπεις τόσο που έχω χάσει τον ύπνο μου, αλλά ξέρω ότι δε θα με πίστευες, οπότε συγκρατούμαι. Είναι όμως κάποιες μέρες που η νοσταλγία ορμάει ασυγκράτητη και με κυριεύει. Τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, κυρίως, δεν ξέρεις πόσο μου έλειψαν τα τελετουργικά σου δάκρυα, κάτω από τούτον τον ουρανό με τα καινούργια άστρα, που μου θύμιζε πόσο λίγο έχω χαρεί τη ζωή στον προσωπικό τομέα. […] Για τη ζωή μου εδώ δεν έχω να σου πω πολλά ενδιαφέροντα, η δουλειά μου αρέσει αλλά απαιτεί απομόνωση και μερικές φορές γίνεται κουραστική. Μελετάω, όποτε μου μένει χρόνος, και πότε πότε ονειρεύομαι. Παίζω σκάκι, δίχως αξιόλογους αντιπάλους, και περπατάω αρκετά. Αδυνατίζω, λίγο απ’ τη νοσταλγία και λίγο απ’ τη δουλειά. Δώσε ένα φιλί στα κεφτεδάκια, και σ’όλους τους άλλους. Για σένα ένα φιλί έμπλεο αναστεναγμών και λοιπών θλιβερών, απ’ τον φτωχό και φαλακρό σου σύζυγο».

Η κόρη του Αλέιντα Γκεβάρα, που σπούδασε ιατρική όπως και ο πατέρας της και εργάζεται ως παιδίατρος στην Κούβα, εξιστορεί ένα περιστατικό που δείχνει πόσο τρυφερός ήταν ως πατέρας αυτό το σύμβολο της νεανικής επανάστασης που έφυγε από τον κόσμο σε ηλικία μόλις τριανταεννέα ετών. 

Μετά από ένα συνηθισμένο οικογενειακό δείπνο, έπεσε και χτύπησε το κεφάλι της. Ο Τσε ως γιατρός την περιποιήθηκε και μετά την πήρε αγκαλιά και την φίλησε. Βλέποντας την λατρεία στο βλέμμα του πατέρα της η πεντάχρονη τότε μικρή Αλέιντα είπε στην μητέρα της: "Νομίζω ότι αυτός ο άντρας είναι ερωτευμένος μαζί μου".

CHE: Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Πάντα στην τσέπη του, ακόμη και στις πιο δυσμενείς συνθήκες, είχε ένα σημειωματάριο. Ένα πράσινο βιβλιαράκι όπου σημείωνε τις σκέψεις του και πολλές φορές τα ποιήματά του.  Ένας ρομαντικός επαναστάτης υπήρξε ο Τσε. Μάλιστα ο αγαπημένος του ποιητής ήταν ο Πάμπλο Νερούντα. Πολλές νύχτες διάβαζε την ποίηση του αλλά και ο ίδιος ο Τσε έγραφε. Μάλιστα έχει ειπωθεί πως αν ζούσε σήμερα θα ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές της Αργεντινής. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, απλά θα παραθέσω μια ποιητική επιστολή που έγραψε προς την γυναίκα του λίγο πριν τον θάνατό του, διαισθανόμενος το επερχόμενο τέλος του. 

«Πάω να οικοδομήσω τις ανοίξεις του αίματος και του γουδιού κι αφήνω, στο κενό της απουσίας μου, ετούτο το φιλί το δίχως γνωστή διεύθυνση. Δε μου έχουν ανακοινώσει, όμως, την κρατημένη θέση στη θριαμβευτική παρέλαση της νίκης και το μονοπάτι που βγάζει στο δρόμο μου είναι φωτοστεφανωμένο από δυσοίωνες σκιές. Αν προορίζουν για μένα τον σκοτεινό θώκο των τσιμέντων, φύλαξε τον στο ομιχλώδες αρχείο των αναμνήσεων, κατέφυγε σ’αυτόν τις νύχτες των δακρύων και των ονείρων…

Αντίο μοναδική μου, μην τρέμεις μπροστά στην πείνα των λύκων ούτε στις παγωμένες στέπες της απουσίας. Σ’έχω στο μέρος της καρδιάς και θα πορευτούμε μαζί ώσπου ο δρόμος να σβηστεί».

CHE: Ο ΔΕΙΝΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ

Μια άγνωστη επίσης πλευρά του ήταν το πάθος του για την φωτογραφία. Σε όποιο μέρος κι αν βρέθηκε  έκανε πολλές λήψεις ακόμη και μέσα στην ζούγκλα του Κογκό κατά την διάρκεια της επανάστασης αλλά και σε όλη την Λατινική Αμερική. Πολλές φορές έγιναν εκθέσεις με τις φωτογραφίες που ο ίδιος είχε τραβήξει. Είπανε πως στο ένα χέρι κράταγε το όπλο και στο άλλο την κάμερα. Παραθέτω μερικές προσωπικές του με την κάμερα ανά χείρας. Ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά: 

"Πρώτα είμαι φωτογράφος και μετά comadante"

Tέλος, το τραγούδι που γράφτηκε για κείνον, το πασίγνωστο Hasta siempre comadante Che Guevara, διασκευάστηκε και τραγουδήθηκε από ένα σύνολο έξοχων Ελλήνων καλλιτεχνών. 

HASTA SIEMPRE (GREEK VERSIOΝ) 

ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΝΑ ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ