Πόσο μοιάζουν τα όνειρά μας με τους πολύχρωμους χαρταετούς! Εκείνους που παιδικά χέρια κρατούν με έναν σπάγγο και προσπαθούν προσεκτικά να τους φτάσουν όλο και ψηλότερα φωνάζοντας "αμόλα καλούπα" !!!!! Και ολοένα να λασκάρουν τον σπάγγο και οι αετοί να πηγαίνουν πιο ψηλά και πιο μακριά, ανεμίζοντας τις πολύχρωμες και φουντωτές ουρές τους στον αέρα, δίνοντας χρώμα για μια φορά τον χρόνο στο συννεφιασμένο ουρανό!!
Δίνοντας χαρά και φωτίζοντας τα παιδικά πρόσωπα με πλατιά χαμόγελα.
Έτσι μοιάζουν τα όνειρά μας. Με χαρταετούς, που τους κρατάνε παιδικά χέρια..τα δικά μας χέρια. Γιατί όταν κάνουμε όνειρα ξαναγινόμαστε παιδιά, τα παιδιά της γειτονιάς μας, που φώναζαν "αμόλα καλούπα" και τα όνειρά μας εκτοξεύονταν στον ουρανό και φώτιζαν τη μέρα μας με πλατιά χαμόγελα και περηφάνεια και φώτιζαν και τη νύχτα μας σαν λαμπερά αστέρια που ξενυχτάνε κρατώντας συντροφιά στις πιο κρυφές μας ελπίδες...
Ας θυμηθούμε ξανά τα όνειρά μας, αυτά που μας κρατούσαν ξύπνιους τις νύχτες γιατί τα σχεδιάζαμε με κάθε λεπτομέρεια και ας χαλαρώσουμε τον σπάγγο που τα κρατάει στην γη, ας τον αφήσουμε τον σπάγγο από τα χέρια μας για να τα ελευθερώσουμε, να ταξιδέψουν μακριά και να χρωματίσουν με την αγάπη μας τον ουρανό ακόμη μια φορά!
Εύχομαι σε όλους καλή Σαρακοστή!!!!
ΚΕΙΜΕΝΟ
Άννα Ρεντζεπέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου